Mooi verhaal. Levendig beschreven. Fijn voorgelezen. Sommige stukken zijn vrij langdradig van aard al is dat niet hinderlijk. Jammer dat het einde niet uitgebreider is beschreven.

Leuk boek om te luisteren met 2 verhaallijnen die naar elkaar toekomen. Aardig voorgelezen alleen irritatie over de ‘stemmetjes’ en dialect van de voorlezer. Humberto, die even in het boek voorkomt, werd voorgelezen met een dialect. Zo heb ik hem nog nooit horen praten gelukkig.

Wat een moor verhaal! Boeit van begin tot het eindEn geweldig voorgelezen!

Heel mooi boek , goed voorgelezen! Kijk uit naar de volgende!

Heerlijk boek en fijn voorgelezen! Ik was wel bijna gestopt vanwege de vreselijke stemmetjes en zogenaamde Amsterdamse accenten, dat kan de voorleester beter achterwege laten want verder heeft ze een prettige stem.

Wat een prachtig boek!!

Heeeeel goed geschreven. Je blijft luisteren/lezen. Ik kijk uit naar de volgende 7 boeken.

een geweldig boek spannend kon niet ophouden met luisteren. goed voorgelezen

Ongeloofwaardig verhaal. Verhaallijn in het heden overbodig. Hinderlijk gebruik van begrippen en woorden, die niet passen bij begin 20e eeuw: ‘adrenaline’, ‘gedachten structureren’, ‘duster’ en het veel voorkomende ‘keukenblok’. Guusje frunnikt veelvuldig aan haar ‘donkerrode haar’. Zij ziet op een foto van Odette, dat ook zij donkerrood haar heeft, kleurenfotografie in 1903? De kleinzoon van de zus van mevrouw Willems kan niet die achternaam hebben. Tenslotte de voorlezer, heel behoorlijke stem, maar de naam van Amelie moet vast op zijn Frans worden uitgesproken, klemtoon op de laatste lettergreep. Al met al blijft het voor mij bij deze eerste kennismaking met Rachel van Charante.

De voorleester mag nooit mee accenten doen, afschuwelijkHet verhaal is op zich niet zo gezellig, er gaat wel heel veel mis in het leven van deze vrouw